موز سبز و زرد: کدام سالم تر است؟

نسبت مواد مغذی موجود در موز با رسیدن آنها تغییر می کند و توانایی بدن برای جذب این مواد مغذی تحت تأثیر فرآیند رسیدن قرار می گیرد. در اینجا خواص و اثرات مختلف موز سبز و زرد رسیده آمده است.

موز را می توان در تمام طول سال یافت و به دلیل دارا بودن مقدار زیادی پتاسیم شناخته شده است. همچنین به دلیل داشتن کربوهیدرات بالا منبع عالی انرژی است. یکی از اصلی ترین و شناخته شده ترین اجزای آن پتاسیم است ، اما نباید مکمل ویتامین آن را فراموش کنیم. علاوه بر این ، آنها حاوی مقدار مناسبی فولات هستند.

کمک ویتامین B6 از موز به ما در سنتز هموگلوبین کمک می کند ، که در انتقال اکسیژن به عضلات ما مهم است و تولید آنتی بادی های لازم برای مبارزه با بیماری ها را تسهیل می کند.

موز در فیبرهای محلول به حرکت روده کمک می کند و خطر بیماری هایی مانند پوکی استخوان ، چاقی یا سرطان را کاهش می دهد. در عین حال ، موز جایگاه مهمی در تغذیه کودکان دارد ، زیرا یکی از محبوب ترین میوه های بچه های کوچک در خانه است.

برای اردوها مناسب است
پتاسیم یک ویتامین است که در انقباض ماهیچه ها نقش دارد. این ماده معدنی تا حد زیادی با عرق در حین ورزش دفع می شود ، بنابراین باید بعد از فعالیت بدنی جایگزین شود تا از گرفتگی عضلات جلوگیری شود. در حالی که موز به عنوان میوه ای با بیشترین میزان پتاسیم ، کیوی و خرما بیشتر از آن محبوبیت یافته است ، خرما میوه ای است که بیشترین مقدار پتاسیم را به ما ارائه می دهد.

آن را از رژیم غذایی خود خارج نکنید
اگر موز رسیده باشد ، قابل هضم نیست. برعکس ، وقتی نارس یا سبز مصرف شوند ، می توانند باعث سوء هاضمه شوند.

لازم به ذکر است که مصرف زیاد موز می تواند باعث یبوست شود. بنابراین ، در موارد یبوست باید مصرف را کاهش داد.

برخی رژیم های کاهش وزن توصیه می کنند که موز نخورید. دلیل آن این است که کالری بیشتری نسبت به سایر میوه ها دارد. موز میوه ای است که در هر 100 گرم 112 کالری دارد. با این حال ، این تعداد کالری به این معنا نیست که موز باید به طور کامل از رژیم غذایی حذف شود ، زمانی که هدف ما کاهش وزن است. می توان آن را با یک برنامه غذایی مناسب و متعادل مصرف کرد.

آیا موز میوه ای مناسب برای بیماران دیابتی است؟ سبز یا رسیده برای بیماران دیابتی بهتر است؟ برای پاسخ به این س firstال ، ابتدا باید توضیح دهیم که شاخص گلیسمی (GI) چیست. GI معیاری است برای نشان دادن سرعت غذا در افزایش قند خون. اگر ما دیابتی هستیم ، این یک مفهوم مهم است ، زیرا یا بدن ما انسولینی تولید نمی کند که قند را از خون جدا می کند و ما باید آن را از خارج بدهیم ، یا آن را به اندازه کافی تولید نمی کند و بنابراین باید آن را بدهیم.

بسته به اینکه آیا آنها را کمتر یا بیشتر می رسانیم ، موز GI بین 55 تا 65 دارند. بنابراین ، بیماران دیابتی باید موزهای نارس مصرف کنند تا قند خون بالا نرود و از مصرف موز در کنار سایر غذاها خودداری کنند.

سبز یا زرد؟
بهترین شاخص ارزش غذایی یک موز ، رنگ پوست اطراف آن است. وقتی موز زرد می شود و لکه های قهوه ای ظاهر می شوند ، طعم آن شیرین و دلپذیر می شود. این به این دلیل است که میزان قند با رسیدن موز افزایش می یابد. وقتی پوست موز سبز است ، بدان معنی است که اکثر کربوهیدرات های موجود در آن نشاسته مقاوم هستند. وقتی یکی از این موزها را مصرف می کنیم ، بدن ما این نشاسته ها را هضم می کند تا اینکه به تدریج به قند تبدیل شود.

با این حال ، وقتی موز دیگر زرد نشده و بیشتر پوست آن قهوه ای است ، این بدان معناست که بیشتر این کربوهیدرات ها به قند تبدیل شده اند ، به ویژه فروکتوز ، ساکاروز و گلوکز. در این مورد ، بدن ما مجبور نیست کار ساده سازی این قندها را انجام دهد و آنها سریعتر وارد جریان خون می شوند. به عبارت دیگر ، موزهای رسیده دارای GI بالاتری هستند.

موز سبز علاوه بر داشتن GI پایین ، حاوی مقادیر بیشتری ویتامین و مواد معدنی است. البته هضم موز سبز دشوارتر است و بنابراین ممکن است برخی از مواد مغذی در این فرآیند از بین بروند. از سوی دیگر ، موزهای بسیار رسیده به راحتی هضم می شوند و اجزای آنها به راحتی جذب می شوند ، اگرچه برخی از این ریزمغذی ها را در این مدت از دست داده اند.

سرانجام ، موز سبز به دلیل نشاسته مقاوم ، حاوی مقادیر بیشتری فیبر است و منبع پربیوتیک ها است. این بدان معناست که قسمتی از نشاسته که در برابر هضم مقاومت می کند به روده می رود و در آنجا به عنوان غذای فلور باکتریایی که در آن زندگی می کند عمل می کند. وضعیت خوب فلور روده بر سلامت کلی تأثیر می گذارد زیرا به سیستم ایمنی بدن مربوط می شود.

در نتیجه؛ خوردن موز همیشه یک گزینه خوب است ، زیرا میوه ای سرشار از ویتامین ها ، مواد معدنی و فیبر است. هضم موز سبز سخت تر است ، اما GI و پری بیوتیک های آن کمتر است. موزهای بسیار رسیده دارای GI بالاتری هستند ، اما هنوز هم خطرناک نیستند ، بهتر و سریعتر هضم می شوند و برای مصرف بعد از ورزش نیز عالی هستند. موز زرد حاوی قند بیشتری است ، اما برای هضم بهتر از سبزیجات سبز است و به اندازه مواد مغذی از دست نمی دهد و به اندازه قهوه ای قند ندارد.

شما می توانید از رشد بیش از حد بالغ جلوگیری کنید
موز یک میوه اوج گیری است. یعنی بعد از برداشت به بلوغ خود ادامه می دهد. موز بین 4 تا 5 درجه سانتی گراد تیره می شود. برای جلوگیری از این امر ، می توانید آنها را در کیسه فریزر قرار دهید یا آنها را در پارچه ای بپیچید و در یخچال نگهداری کنید.

نگران نباشید اگر خیلی رسیده باشند زیرا می توانید از آنها برای پخش روی نان تست ، تهیه اسموتی یا بستنی استفاده کنید. شما می توانید از موز سیاه در بسیاری از دستور العمل ها استفاده کنید.

به یاد داشته باشید که موز این مزیت را دارد که به خوبی با سایر میوه ها ترکیب می شود. یک مثال می تواند توت فرنگی باشد ، که حاوی مقادیر زیادی ویتامین C است ، که می تواند مکمل آنهایی باشد که توسط خود موز تهیه شده است. حتی می توانید آن را با یک غذای پر پروتئین مصرف کنید تا مقدار متعادلی از درشت مغذی های مختلف دریافت کنید. موز را می توان له کرده و با یک مشت آجیل خورد. به این ترتیب ، شما می توانید پروتئین اضافی را در رژیم غذایی همراه با چربی های با کیفیت بالا قرار دهید.